Lieve, Ilse en Arne in Kameroen-Shisong met LUMOS

foufou

Dag iedereen,

Vandaag heb ik les gegeven aan een groep van 52 studenten. Wat een ervaring, alle 52 in een keurig blauw uniformpje en uiteraard begon de les van ‘madame Lieve' met een gebed en gezang. De studenten hebben hier een enorme aandacht en pikken alles ongelooflijk op. Na de les hebben ze nog een half uur kritische vragen gesteld, super! Ze zouden zo graag naar België komen en enkele meisjes vroegen zelfs of ik geen huwbare zonen heb, stel je voor. Ondertussen lachen ze billenkletsend (letterlijk). De hartelijkheid en warmte van de mensen is hier ongelooflijk, je kan je dat niet voorstellen ...iedereen op straat spreekt je aan, wil met je praten, zomaar.

Arne heeft ondertussen een les gegeven aan de verpleegkundigen en artsen van het ziekenhuis. Hij heeft de vorige nacht aan die lesvoorbereiding gewerkt tot 3 u zegt hij, maar volgens ons mist hij Jaarke gewoon zo erg ;-)Arne heeft zijn anesthesiemachine nogmaals uitgetest, de vraag is hoelang gaan ze die machine gebruiken als hij hier weg is.... Ilse heeft in het ok een sectio van een tweeling gezien en nadien zijn we op de afdelingen eens gaan vragen welke materialen ze echt tekort hebben, onze lijst groeit en groeit en groeit. Aandoenlijk hoe dankbaar ze hierover kunnen zijn. Na onze dagtaak en wat netwerking met zusters, collega's uit andere landen etc zijn we met de twee hollandse, ontwapenende, geweldig enthousiaste leuke studenten naar Kumbo gegaan. Met 7 in de taxi, en de ramen potdicht want anders hang je vol rood stof van de wegen. We hebben ons een breuk gelachen....Daar zijn we gaan wandelen op de lokale markt langs kleine steegjes en talrijke kraampjes. Koekjes, chips en enkele pintjes bier (mag he) in voorraad gedaan. Met ongelooflijke dorst zijn we dan in een leuke bar terecht gekomen waar we een koel pintje bestelden. Niemand wist dat er hier pintjes zijn van 650 ml.....:-) de terugrit in de taxi was bijgevolg nog veel leuker.

Aangekomen aan het hospitaal(buiten aan de poort zijn er ook talrijke kraampjes met lokaal eten etc hebben we popofs (iets dat op een smoutenbol gelijkt)en gefrituurde bananen gegeten. Jullie gaan niet geloven dat er daar ook frieten worden gebakken. Ons plan is om zaterdag ne goeie vettige friet met mayo te eten, hopelijk is arne dan nog bij ons hier in Shisong want hij vertrekt nog voor enkele dagen naar het ziekenhuis van Njinikom. Familie van Arne: vanaf dan kunnen we arne niet meer onder onze vleugels houden en kunnen we dus niet meer berichten over zijn reilen en zeilen....:-(

Wij!x

P.S morgen eten we foufou met jamajama, (echt lokale food)

Reacties

Reacties

Goele Jaspers

Hey Lieve en collega's,
Wat een verhalen, Mr Grey verdwijnt in het niets. Knap werk dat jullie leveren.
Grtjs, Goele (Jaspers)

An Jacobs

Foufoe en biebie (r). Ik kan er niet van over...
Je verhaal is zo sprekend, ik zat bijna mee in de taxi, zat zeker en vast mee aan de pinten...
GENIET!!!
X

Elke

Wauw, supertof om jullie verhalen te lezen! Hou een oogje op mijnen anesthesiebrother Arne! Gr Elke VG

Lieve Mermuys

Wij zullen jullie spannend avontuur toch blijven volgen hoor ! Arne zal ons dan zelf per mail wel op de hoogte houden , hé Arne????
Mams van Arne

Ingrid Moldenaers

Lieve en co,

Mijn inbox puilt uit want hier is het planning 2e semester, ZER en ziektevervangingen geblazen... maar ik geef toe ... ik kijk eerst altijd even of er van jullie een nieuw verhaal is, ik geniet er echt van, en dan kan ik er hier weer een lap op geven. Zo te horen hangen de studenten aan jullie lippen. Hoe kunnen we dat tranfereren naar de vrijdag morgen 8u, in de aula, na één of andere TD? Ik heb er geen idee van. Misschien de TD's afschaffen? Geniet er nog van. Ingrid

arlette

wat een leuk reisverhaal, ik kan het zo volgen!!
zalig dat de studenten zo aandachtig je les volgen Lieve...dat is in het departement wel anders hè...
geniet met volle teugen van alle ervaringen daar!
tot schrijfs,

Karen

Dag Lieve
mijn vorige reactie was blijkbaar niet doorgekomen zie ik nu, maar ik volg je verhalen op de voet. Telkens krijg ik een knoop in mijn maag als ik over de schrijnende toestanden lees, maar tegelijk is die dankbaarheid ook hartverwarmend. Hopelijk heb je geen last van heimwee (of ben ik nu aan het projecteren :-)?), in ieder geval lijkt het een ervaring die je nooit meer zal vergeten. Wees toch ook maar voorzichtig, met zevenen in een taxi en zo, waarschijnlijk zijn er niet zoveel gordels? Ik kijk elke dag uit naar je mooie verhalen, maar heel graag tot gauw.
Karen

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!